Қазақтың қасиетті қара шаңырағынан бастау алған мәдениет — бұл жай ғана өткеннің жұрнағы емес, бүгінгі болмысымыздың алтын өзегі. Көшпенділердің көне жырындай, ұлттың үні мен үмітін бойына сіңірген бұл рухани мұра заман толқынында тозбай, қайта жаңғырып келеді.
Кейде біреулер “қазақылық көмескіленіп барады” деп күңіренеді. Алайда бұл — уақытша тұман. Өйткені қазақтың мәдениеті — даладай кең, ғасырлармен шыңдалған рухтың бейнесі. Ол жоқ болмайды, өйткені ол — халықтың жүрегінде. Ән мен күйде, жыр мен салтта, тіліміздің әр бұрылысы мен бабаларымыздың әр нақыл сөзінде өмір сүріп жатыр.
Той дастарқанының берекесі, киіз үйдің иісі, оюдың сырлы өрнегі — мұның бәрі бізді біз ететін құндылықтар. Қазақылық — бұл тек шапан мен домбыра ғана емес, бұл — кішіні сыйлап, үлкенді құрметтеу; бұл — жанға жақын жылылық, жүрекке жақын тазалық.
Жаһандану дауылындай келген сырт мәдениеттер өз реңін жұқтырғанымен, қазақтың тініне бойлай алмайды. Өйткені бізде ғасырлар бойы жалғасқан ата жолы бар. Біз — тамырын тереңнен тартқан бәйтерекпіз.
Бүгінгі ұрпақ смартфон ұстаса да, санасында бесік жыры жаңғырып тұр. Жаңа заманның баласы да кейде жүрек түкпірінен көне сарын іздейді. Демек, қазақы мәдениет ортадан қалмайды — ол жаңа бояумен, тың өрнекпен қайта түлейді. Ұлттық кодымыз — жоғалмайтын жазу.
Қазақылық — бұл өткенге сағыныш емес, болашаққа бағдар. Ол — шынар ағаштай биік, самал желдей сырлы, жырау жырына айналған ұлттың жан дауысын жеткізетін мұра.
Біз қазақ болып қалу үшін емес, қазақ болып өсу үшін осы рухты сақтап, оны алдағы ұрпаққа аманат етуіміз керек.
Ержан Қағазғалиев
«Сұлтан Бейбарыс» мешітінің имамы